ملِکا! ذکر تو گویم که تو پاکیِ و خدایی نروم جز به همان ره که توام راه نمایی مَلِک: پادشاه ، صاحب ملک . ج . ملوک ذکر: یاد کردن ، بیان کردن . یادآوری خدا : 1 - آفرینندة جهان . 2 - مالک ، صاحب شعر فوق، بیت آغازین یکی از غزلهای «سنایی» است. معنی: پادشاها! ]برای آرامش درونم[ از تو یاد میکنم که پاکیزه و آفرینندهای و جز به آن راهی که تو نشانم میدهی، نمیروم. ملک: مناداست و (ا) حرف ندا. منادا: کلمهایاست
که بعد یا قبل از حروف ندا قرار گرفته و مخاطب جملهی وابسطه به خود
میشوند. منادا در شمار جملهی کامل محسوب میشود و بیت فوق، شش جمله دارد:
ملِکا! ذکر تو گویم که تو پاکیِ(پاک هستی) و خدایی(خدا هستی)/ نروم جز به همان ره که توام راه نمایی. در سال گذشته خواندیم:« پاکا! ملکا! مُلکِ جانها از انِ توست و جمله دلها به فرمانِ تو». در این عبارت، «پاکا! ملکا!» هر دو منادا هستند. و (ا) پایانی کلمات، حرفِ نداست. منادا در حکم جملهی کامل است. مُلک: سرزمین مَلِک: فرمانروا، پادشاه مِلک: خانه و زمین مَلَک: فرشته شناختهترین حروف ندا، عبارتند از: ای، یا، ا، ایا و ... . مثال: سعدیا! چون تو کجا نادره گفتاری هست؟ ... تحمیدیه:
به معنای حمد و ستایش خداوند و در اصطلاح عبارت است از مقدمهای که در
آغاز کتابها در ستایش خدا و برشمردن نعمات و صفات او آورده می شود. و
اکنون نمونه هایی از سرآغاز تحمیدیه ها را در ادب فارسی جهت استفاده
همکاران می آوریم : بسم الله الرحمن الرحیم فاتحه آرای کلام قدیم ** بسم الله الرحمن الرحیم تاج سخن راست چو در یتیم تاج سخن چیست ثنای خدا کوست به جانی و به گر نی به جای ** بسم الله الرحمن الرحیم مطلع دیوان علی عظیم
